Tijdens mijn eerste trip naar Amerika kocht ik in Pittsburgh Pennsylvania
bij de Wal-Mart twee blikjes Campbell's Tomato Soup. Om precies te zijn op
zondagmorgen, 19 april 1998. Ik kan dat heel exact nazoeken in mijn eigen
dagboek, maar ook in het boek 'Een boekenkast op reis' van Boudewijn Büch. Met
hem was ik op reis en hij kocht ook een paar blikjes van deze soep.
Op het parkeerterrein van de gigantische supermarkt probeerde Büch, in
de stromende regen, aan de hand van deze blikjes iets uit te leggen over de
Andy Warhol. Eerder die ochtend hadden we gefilmd op een begraafplaats bij het
graf van de Amerikaanse kunstenaar. Later die dag stond een bezoek aan het Andy
Warhol Museum op het program en een ontmoeting met John Warhola, de drie jaar
oudere broer van Andy.
Ik stopte de blikjes voorzichtig in een zware gele NOB-flightcase,
tussen alle cameraspullen. Thuis kregen ze een prominente plek. Jarenlang
stonden ze in mijn flatje op de Amsterdamse Maassluisstraat naast andere
prullaria, overgehouden aan mijn reizen met Boudewijn Büch. Het beeldje van
Napoleon, een borstbeeldje van Goethe en mijn blikjes Campbell's Soup hadden
nauwelijks waarde, maar ze werden behandeld als ware het exclusieve
kunstwerken. Een truc die ik van Boudewijn had overgenomen.
De soep was al over de datum toen de blikjes in 2005 verhuisden
richting Utrecht. Ik ging samenwonen en kon niet langer aankomen met de vele
rommeltjes uit mijn jongensflat. Normale mensen hangen nou eenmaal geen
Ajax-vlag in de keuken. In ons nieuwe toilet was geen plaats voor behang van
all-areapasjes. Mijn wereldkaart met kopspelden verdween naar de zolder alsmede
een ingelijste poster van Goethe. Voor de gesigneerde foto van Mick Jagger was
geen plek in het nieuwe huis.
Maar van de blikjes Campbell's Soup kon ik geen afscheid nemen. Het
werden pennenbakjes. In die hoedanigheid staan ze alweer zeven jaar op mijn
bureau, naast de computers, de perforator, nietmachine en de plakband.
Inmiddels is het etiket behoorlijk vaal geworden. De felle rode kleuren die
Andy Warhol zo aanspraken in het ontwerp zijn verdwenen. Het is tijd geworden
om afscheid te nemen. Onlangs kreeg ik een nieuw pennenbakje. Dit relikwie uit de jaren negentig heeft zijn beste tijd gehad, maar ik kan het
niet over mijn hart verkrijgen om het vieze blikje in de prullenbak te gooien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.