mierenneuken

Bergen NH. Daar is hij weer: De macrolenzenset. Drie voorzetlenzen waarmee je extreem kleine objecten kan filmen. Deze keer is het koffertje mee voor een onderwerp over mieren. Het is even andere koek dan bij zeggekorfslakken, want mieren zijn over het algemeen actiever dan die pietepeuterige slakjes. Bovendien zijn de lichtomstandigheden vandaag minder gunstig en tot overmaat van ramp draaien we in het bos. 
Veel plezier meneer de cameraman!
Ik zet mijn statief zo dicht mogelijk bij de mierenhoop. Dat is niet eenvoudig. De bodem is zacht, natuurlijk oneffen en overal liggen boomstronken of dikke takken in de weg. Als de driepoot eindelijk staat klik ik de camera er op. De drie macrolenzen schroef ik aan elkaar vast en dat geheel bevestig ik met de daarvoor bestemde ring voor mijn lens. 
Ondertussen is de fanatieke geluidsman in de weer met een Tupperware-doosje. Hij heeft een stuk of honderd mieren gevangen en gaat vanavond thuis experimenteren met gevoelige microfoons. Het is serieus zijn plan om het geluid van deze beestjes op te nemen. Wij lachen er nu nog een beetje om en hopen dat die mieren straks niet heel zachtjes ‘Help help!’ roepen. 
De regisseur deelt dropjes uit. Ze staat bij de monitor en ziet hoe ik sta te worstelen met de camera en het statief. Ik kruip bovenop de hoop en positioneer de lens op enkele centimeters van de ingang van het hol. Daar krioelt het van de mieren. Toch is het niet eenvoudig om de beestjes in beeld te vangen. De scherptediepte is nul en deze insecten lopen razendsnel.
Maar zodra ik de camera start lijkt het alsof de kolonie een grap met me uithaalt. Opeens zitten de beestjes doodstil. Er is nauwelijks nog beweging te zien. Alleen zie ik er een paar snel verdwijnen in de opening van hun hoop. Voor ik ze in beeld heb zijn ze weg.
Zouden die mieren weten dat ik niet zo snel ben met mijn macrolens? Of zijn ze bang voor de camera? Is het mijn lucht die opeens te nadrukkelijk aanwezig is?
Op mijn gemak kan ik shots maken van werksters die onbeweeglijk op hun positie blijven zitten. Het is even klooien. Uiteindelijk kies ik voor een klein statiefje dat ik op een omgevallen boomstronk kan zetten. Dan heb ik ze beeldvullend. Na een poosje zijn er een paar die meewerken en bewegen met hun voelsprieten. Twee mieren gaan met elkaar in gevecht en vlak voor de disk vol is zien we nog hoe een agressieve mier een klein spinnetje verjaagt.
Na tien minuten is het echt stil rond de ingang van deze mierenhoop. De kolonie heeft zich teruggetrokken. Kennelijk hebben ze genoeg van alle media-aandacht.
Wij pakken onze spullen en gaan terug naar Hilversum. Qua beeld heb ik enig idee. Nu is het wachten op de geluidsopnamen. Vol verwachting klopt mijn hart.

Kijk elke dinsdagavond naar Vroege Vogels op tv!